H δύναμη των νιάτων

Εγινε μπόλικη κουβέντα για τη Λίβερπουλ και τους πιτσιρικάδες με τους οποίους κατέκτησε το πρόσφατο αγγλικό Λιγκ Καπ. Σε πολλούς θύμισε την τάξη του ’92 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δηλαδή τη γενιά του Μπατ, του Σκόουλς και του Μπέκαμ, που άλλαξε τη σελίδα στο Ολντ Τράφορντ και έφερε τίτλους. Ή ακόμη ακόμη τους σπουδαίους ποδοσφαιριστές που ξεπήδησαν από τη Μασία, με κορυφαίο ασφαλώς στην ιεραρχία της Μπαρτσελόνα τον Μέσι. Και βέβαια, ουδείς προσπερνά τη δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες του Αγιαξ και τα τόσο ταλαντούχα νιάτα που κατά καιρούς βλέπουμε. Είναι συνεπώς, σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς και δαπανώνται απίστευτα χρήματα για μεταγραφές, το φυτώριο και η αξιοποίησή του η λύση; Ορισμένοι μέσα στο ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό επιμένουν στο ρητό πως «οι δυνατές ομάδες αγοράζουν και οι μικρές πουλάνε». Δεκτό. Αποτελεί τη μία πλευρά του φεγγαριού και βλέπαμε αυτό να εφαρμόζεται κυρίως τα παλαιότερα χρόνια. Τώρα, τι ακριβώς συμβαίνει; Οι ομάδες επενδύουν στις ακαδημίες τους, θέλουν να διαπιστώνουν την πρόοδο των ποδοσφαιριστών, δεν διστάζουν να δαπανήσουν χρήματα ώστε να ανέβουν τα παιδιά στην πρώτη ομάδα και εντέλει απολαμβάνουν τους καρπούς αυτής της προσπάθειας. Είναι, για να έρθουμε στα μέρη μας, αυτό που γίνεται στον Ολυμπιακό, με την πορεία της ομάδας των Νέων στην Ευρώπη που συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα. Αλλά και δεν μπορεί κάποιος να αρνηθεί πως και ο ΠΑΟΚ έχει σημαντικά ταλέντα που εντάχθηκαν στους άνδρες. Πάει όλο αυτό να πει ότι στην Ελλάδα διαθέτουμε την πρώτη ύλη. Μένει να βγουν αυτά τα ταλέντα στην επιφάνεια, να τους δώσουμε την… μπάλα να δείξουν τι μπορούν να κάνουν και εντέλει ως αθλητισμός να απολαύσουμε όσα θα παρουσιάσουν. Μια διαδικασία ίσως μακρόχρονη, ασφαλώς δύσκολη, αλλά, αν πετύχει, καμιά αντίρρηση πως η κατάληξή της θα είναι γοητευτική.