«Μέλημά μου όσοι είναι στη σκιά, στα πίσω θρανία, στο περιθώριο»

Πάμε στην άκρη της πόλης. Και πάμε να δούμε πώς ένα δύσκολο σχολείο γίνεται πρότυπο και καμάρι για όλη την περιοχή. Πάμε στο 2ο Δημοτικό Σχολείο της Αγίας Βαρβάρας. Ολο και περισσότερο το προαύλιο του σχολείου αυτού και ο μαθητικός πληθυσμός του γίνονται πεδίο έρευνας για πανεπιστήμια ή φορείς. Λογικό. Ενα σχολείο με Ρομά, με μετανάστες, με ευάλωτους πληθυσμούς παραδίδει μαθήματα ένταξης, συμπερίληψης και δημοκρατίας. Τα παιδιά το πετυχαίνουν αυτό. Και οικοδομούν σχέσεις και μια παιδεία για όλη τους τη ζωή. Ψυχή του σχολείου, οι εκπαιδευτικοί του. Και όπως όλα στην Ελλάδα, το πείσμα και το όραμα μπορούν να σε κάνουν να κατακτήσεις τον κόσμο ακόμη κι αν οι βοήθειες που έχεις είναι ελάχιστες. Ο διευθυντής του σχολείου είναι ένας φωτισμένος δάσκαλος. Ο Ευθύμιος Χατζηευσταθίου υπηρετεί εδώ 28 χρόνια. Και το σχολείο που για άλλους ήταν αιτία να ζητήσουν μετάταξη, για εκείνον είναι ένας κήπος συνύπαρξης παιδιών και διαρκούς μαθήματος ανεκτικότητας, συμπερίληψης και διαπολιτισμού. Μας πάει νοερά εκεί, πίσω απ’ τα κάγκελα, στις καρδιές των παιδιών.