Θα πρέπει πάντα να έχουμε στον νου μας πως η Ελλάδα είναι μέρος μιας μεγάλης συμμαχίας με στρατηγικό βάθος και πρόσληψη των πραγμάτων και με πυξίδα τη γεωπολιτική σταθερότητα και την ενίσχυση της δημοκρατίας κόντρα σε κάθε αναθεωρητική κραυγή ή γραμμή χωρών – ταραξιών. Το άλλοτε δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» έχει προφανώς μεταβληθεί μέσα στις δεκαετίες αλλά ο πυρήνας της αξιακής προσήλωσης στις αρχές της Δύσης και των κεκτημένων της είναι εδώ και αδιατάρακτος. Η Ελλάδα ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ και αυτό προφανώς έχει τη δική του αξία στη σημερινή ρευστή εποχή.

Η αποστολή του έλληνα Πρωθυπουργού – με όλες τις επισφάλειες που έχει μια τέτοια αποστολή και δη σε μια τέτοια περιοχή – στην εμπόλεμη και αμυνόμενη από τη Ρωσία Ουκρανία επικαιροποίησε δύο πράγματα: πως η χώρα στέκεται στην ορθή όχθη της Ιστορίας. Αλλά και πως η Ελλάδα έχει πια το διεθνές εκτόπισμα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ή και έμπρακτες κινήσεις συμμετοχής σε μεγάλα γεωπολιτικά μέτωπα όπως στην Ερυθρά Θάλασσα. Ταυτόχρονα, επειδή ακριβώς η χώρα μας έχει μια σταθερότητα στη γεωπολιτική της πλεύση αλλά και μια πολύπλευρη πια εμπειρία επαφών και δεσμών με κράτη, ακριβώς ο διεθνής αυτός ρόλος της πρέπει να ενισχυθεί και να διατηρήσει μια εξωστρεφή γραμμή λόγω και της θέσης της Ελλάδας. Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι η σταθερότητα και η εμπέδωση των αρχών της Δύσης.