Η ψυχανάλυση της μετακόμισης

Δεν έχω κάνει ψυχανάλυση και φαίνεται. Φοβάµαι. Οµως έχω στην πλάτη αρκετές µετακοµίσεις. Και τώρα σκέφτοµαι ότι η µετακόµιση και η ψυχανάλυση είναι δύο καταστάσεις µε πολλά κοινά σηµεία. Αυτές τις µέρες βρίσκοµαι µπροστά σε µία νέα µετακόµιση. Οπως ακριβώς ο άνθρωπος που ετοιµάζεται να ξαπλώσει στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Η διαδικασία και στις δύο περιπτώσεις δεν είναι εύκολη. Πρέπει να βγάλεις όσα έχεις. Να ξαναδείς αυτά που ξέχασες. Να αναµετρηθείς µε όσα κουβαλάς για χρόνια µέσα σου ή στις ντουλάπες σου. Να πετάξεις, να ξεφορτωθείς πράγµατα από την ψυχή και τα συρτάρια. Να δοκιµάσεις καινούργιες διευθετήσεις, συχνά µε κόστος. Και να διδάξεις στον εαυτό σου καινούργια πράγµατα. Ολα αυτά είναι πολύ δύσκολα. Το πιο βαρύ είναι η εκκαθάριση. Να πετάξεις ρούχα, αντικείµενα, µνήµες. Σκάβεις µέσα στην ντουλάπα και βρίσκεις µπλούζες και πουκάµισα που έχεις χρόνια να φορέσεις. Ωστόσο τα έχεις κρατήσει. Ανοίγεις συρτάρια. Και κούτες που έµειναν ανέγγιχτες από την προηγούµενη µετακίνηση. Βρίσκεις το κουτί µε τα προσωπικά ενθυµήµατα. Και εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Εχεις κρατήσει πράγµατα από το παρελθόν τα οποία σήµερα δεν σου λένε απολύτως τίποτα. Ακόµα χειρότερα, δεν πρόκειται να λένε κάτι σε αυτούς που θα τα παραλάβουν όταν εσύ βαδίζεις τη µακαρία οδό. Το πιθανότερο είναι ότι τα περισσότερα θα πεταχτούν σε κάποιον κάδο ανακύκλωσης. Τι αξία θα έχουν µία φωτογραφία που απεικονίζει αγνώστους, φύλλα παλιών εφηµερίδων, γράµµατα και σηµειώµατα που γράφτηκαν πριν από δεκαετίες; Εσύ θα γίνεις χώµα ή στάχτη και αυτά ανακυκλώσιµος χαρτοπολτός. Οµως δεν τα πετάς γιατί αντιστοιχούν στο παρελθόν σου, είναι πιστοποιητικά ζωής, φορείς αναµνήσεων που, ακόµα και αν έχουν ξεφτίσει ή είναι πλέον αδιάφορες, αισθάνεσαι ότι οφείλεις να τιµήσεις. Σας λέω, η µετακόµιση δεν είναι µόνο φριχτή ταλαιπωρία και τρελά έξοδα. Είναι πρωτίστως µία ψυχική δοκιµασία.