Σχεδόν όλα όσα απειλούν την έννοια της δημοκρατίας, τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου έχουν, με κάποιον τρόπο, να κάνουν με τον όχλο. Τις συμπεριφορές, την ψυχολογία, τις αντιδράσεις και τους αυτοματισμούς του. Δεν υπάρχει ολοκληρωτικό καθεστώς που να μην καλλιέργησε τη συγκρότηση «ομάδων πολιτών» που λειτουργούν ως όχλος, να μην τις χρησιμοποίησε, να μην επιστράτευσε προς όφελός του τα αντανακλαστικά τους. Ο όχλος εύκολα χειραγωγείται – είναι, ας πούμε, βασική «εργοστασιακή του ρύθμιση» – και δύσκολα αντιμετωπίζεται. Ο δικτάτορας Μουσολίνι τού έβαλε τη σφραγίδα όταν είπε: «Διαπίστωσα ότι είναι πιο εύκολο να πείσω ένα πλήθος παρά ένα μεμονωμένο άτομο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή