Να ντυθείς ο άλλος. Να μπεις στα παπούτσια του, να βάλεις τη μάσκα που του μοιάζει ή που σε κάνει ζώο, αντικείμενο, φυτό. Να βγάλεις κέρατα τράγου, να μιμηθείς την κίνηση της αλυσοδεμένης αρκούδας που τη σέρνουν από τον λαιμό αποσυνάγωγοι της κοινωνίας των ευυπόληπτων της χώρας. Να πλαντάξεις χοροπηδώντας, να πίνεις  κρασί από την ανοιχτή κάνουλα ενός βαρελιού που δεν αδειάζει ποτέ. Να είσαι το Καρναβάλι, να εξορκίζεις το θανατικό, να έχεις το θάρρος να δείξεις αυτό που σε πικραίνει, αυτό που σε ενοχλεί, αυτό που θα ήθελες να βγάλεις από τη ζωή σου, επειδή τη μικραίνει και τη νιώθεις λίγη και άραχλη. Μια στιγμή του χρόνου για πράξεις χωρίς σύνορα, μία σειριακή ακολουθία βωμολοχίας και αισχρότητας, μία δυσβάσταχτη πομπή κεφαλών που θορυβούν γιορτάζοντας την κατάλυση του κανόνα…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή