«Ρεμπό, μουστάκια» θα έλεγε, στην ταινία «Κίτρινα γάντια», ο Σταυρίδης στον Φωτόπουλο αν χρησιμοποιούσε τον στίχο του «καταραμένου ποιητή» που αναφέρω σήμερα στον τίτλο (και που, παρεμπιπτόντως, είναι ίσως η πιο κλεμμένη, παραποιημένη και κακοποιημένη φράση της παγκόσμιας λογοτεχνίας – βλέπω σύγχρονους «συγγραφείς» να την οικειοποιούνται και να τη χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα και νιώθω ετεροντροπή). Πώς μου ήρθε; Μου ήρθε διότι στον σύγχρονο κόσμο του Διαδικτύου άντε να ξεχωρίσεις τον «εγώ» από τον άλλον, αφού, με το πάτημα ενός κουμπιού και με το άγγιγμα ενός δαχτύλου, ικανοποιούνται τα απωθημένα και τα συμπλέγματα λαμβάνουν εκδίκηση (για να παραποιήσω έναν ακόμη ποιητή – «Ελύτης, μουστάκια»). Και μέσα σε δευτερόλεπτα το «εγώ» μεταμορφώνεται σε άλλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή