Αντί να χάνω τον χρόνο μου προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω τη φάση «Κασσελάκης», προτιμώ να το επιχειρήσω με τα εκλογικά του θηράματα. Τους ψηφοφόρους που περιμένουν να φωλιάσουν στη χτισμένη, τη μάτσο αγκάλη του κι ας κόπτεται ο ίδιος να προβάλει την γκέι πλευρά του. Προσωπικά δεν τη διακρίνω αλλά τι σημασία έχει τι διακρίνω εγώ; Σημασία έχει τι διακρίνουν σ’ αυτόν οι ξέσποροι –προς το παρόν– πολίτες που επένδυσαν κι έχασαν, στο θράσος του Βαρουφάκη, στην επιθετικότητα της Ζωής, στους ψευδοπροφήτες της άκρας Δεξιάς, στα ορφανά του Κασιδιάρη, στους νεκροζώντανους του σφυροδρέπανου, στους αριβίστες της Κεντροαριστεράς, στους αγαθιάρηδες του Βασίλη Λεβέντη, στους νοσταλγούς της αστακομακαρονάδας που τώρα θα κάνουν την παραγγελία τους κατευθείαν από τον κιούρτο του αστακοκάραβου. Δεν είμαστε λίγοι στην ουρά, κι αυτό πρέπει να το πάρει στα σοβαρά η ελληνική κοινωνία πριν ξυπνήσει ένα ωραίο πρωί και βρεθεί δεμένη πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι ενός ιδιότυπου τραμπισμού. Τα μίντια επίσης. Πρέπει να ανασκουμπωθούν και να ανακαλύψουν μια νέα γλώσσα, ίσως δε και ένα νέο ήθος για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Για τον Τσίπρα θα σας πω αργότερα, όταν καταλάβω ποιος από τους δύο ήταν το εμπόρευμα και ποιος ο αγοραστής του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή