Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του νέου νόμου για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια είναι η ευκολία με την οποία πέρασε στην κοινωνία. Για τη Βουλή δεν ετίθετο θέμα, η κυβέρνηση είχε άνετα την αναγκαία πλειοψηφία. Οι αντιπολιτεύσεις αντιθέτως, ιδίως της Αριστεράς, επικαλούνταν μια κοινωνική πλειοψηφία που αν δεν εμπόδιζε την ψήφιση, θα αύξανε κατακόρυφα το πολιτικό κόστος της κυβέρνησης. Μοχλός θα ήταν το «μαχητικό φοιτητικό κίνημα» με την καθιερωμένη πλέον πρωτοπορία του άξονα ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ – μπάχαλοι, αφού ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά έχουν περιθωριακή μαζική παρουσία. Τελικά, τίποτα από τα δύο δεν συνέβη, ούτε η κοινωνία εξανέστη ούτε το κίνημα έκανε τόσο θεαματική παρουσία πέρα από την εύκολη διέξοδο των «καταλήψεων».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή