Στιγμιαίος προσηλυτισμός

Η επιλογή της ΝΔ για προσωπική επίθεση στον κύριο Κασσελάκη, με πρόφαση την προηγούμενη επαγγελματική του δραστηριότητα, τον βοηθάει αφάνταστα. Εκτός του ότι πειθαρχεί και επεξεργάζεται τον πολιτικό του λόγο, τον στερεώνει ακόμα περισσότερο στο εσωτερικό του κόμματος και δίνει ευκρινέστερο σχήμα στην πολιτική του διατύπωση. Η επιλογή δε, του σαρκασμού, αντί συγκεκριμένων απαντήσεων στις οικονομικές προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, επίσης βοηθάει. Γιατί φαίνονται σαφείς, ενδιαφέρουσες, σε σχέση με τη σαρκαστική αοριστία και αφηρημένη υποτίμηση από πλευράς κυβερνητικού λόγου. Το ίδιο συμβαίνει με την περιφρονητική αντιμετώπιση που επιφυλάσσουν οι κυβερνητικοί στον κύριο Ανδρουλάκη. Υποβαθμίζοντας και περιφρονώντας τα πρόσωπα, ενισχύουν τον αντιπολιτευτικό τους ρόλο. Γιατί η αντιπολιτευτική υστέρηση δεν δημιουργεί μια μόνιμη και πάγια μειονεξία, αλλά λειτουργεί ως αντιπολιτευτική εκκρεμότητα. Ποιος θα αναλάβει το έργο; Αφού φαίνεται μια αδυναμία, με τον πολυκερματισμό των κεντροαριστερών κομμάτων και τις εκλογικές επιδόσεις, η μόνη συμπαγής δύναμη που μπορεί να χρίσει και χειραφετήσει αντιπολιτευτικό λόγο είναι η ίδια η κυβερνητική πράξη. Αυτή παράγει το πολιτικό έργο και ακριβώς αυτό συνθέτει και τον εναντιωματικό λόγο. Ούτως ή άλλως κάθε μέτρο δημιουργεί και την άρνησή του. Είναι μια θεμελιώδης ιδιότητα της εκτελεστικής εξουσίας. Αν το μέτρο συνοδεύεται με περιφρονητική συμπεριφορά και πλειοδοσίες παπαγάλων, τότε γίνεται ο αποφασιστικός δημιουργός αντιπολιτευτικής σφοδρότητας.