Αναζητώντας την ποίηση αναζητούμε τον εαυτό μας. Διαβάζοντας ένα ποίημα που το καταλαβαίνουμε και μας αγγίζει, είναι σαν να βγαίνουμε από στενά περάσματα. Μέσα στην κερματισμένη ζωή ο ποιητής μονομαχεί με τον εαυτό του σαν να είναι σε πλημμύρα. Πιάνεται απ’ το ποίημα – σωσίβιο. Εγραψε ο Νερούδα: «Αν ένα ποίημα είναι κατανοητό σε όλους, σίγουρα δεν είναι καλό. Αν ένα ποίημα παραμένει αινιγματικό για όλους, είναι οπωσδήποτε κακό». Ο ποιητής καλείται να βρει τη χρυσή τομή, να παλεύει ασταμάτητα με τον εαυτό του και τα αισθητικά του δεδομένα, να είναι ευέλικτος με τους πειραματισμούς και επιφυλακτικός απέναντι στην αφαιρετική, καθαρή ποίηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή