Γνωστή και συνάμα άγνωστη. Τα έργα της έχουν ντύσει μεγάλες θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες – από τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» (1955) του Ντίμη Δαδήρα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το «Ενας ήρως με παντούφλες» (1958) του Αλέκου Σακελλάριου με τον Βασίλη Λογοθετίδη έως διεθνείς παραγωγές όπως το «Συνέβη στην Αθήνα» (1962) του Αντριου Μάρτον – καθώς υπήρξε όχι απλώς η πρώτη, αλλά και μία από τις πλέον παραγωγικές ελληνίδες σκηνογράφους με αξιοσημείωτη παρουσία. Οι καμβάδες της όμως, αν και έτυχαν ένθερμης υποδοχής και θετικών κριτικών, δεν κατάφεραν να της προσφέρουν την ίδια αναγνώριση που της χάρισε η διαδρομή της ως σκηνογράφου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή