Δεν μας φτάνανε κάποιοι ακραίοι ζηλωτές και κάποιοι αργοπορημένοι των sugar daddies, πλήθαιναν αίφνης και οι νέοι θεματοφύλακες της ραχητικής ηθικολογίας και της επιλεκτικής «συμπερίληψης». (Τι λέξη κι αυτή…). Και λέω «επιλεκτικής» διότι αν είσαι όντως υπέρ της συμπερίληψης χωρίς όρια (και ποιος τα βάζει;) τότε συμπεριλαμβάνεις και τους εναντιόφρονες, ή όσους έχουν ασύμβατη άποψη, οπότε μπλέκουμε με τη σοφιστική, διότι αφού δεν εντάσσεις ακόμα και όσους είναι κατά της ένταξης, τότε είσαι κι εσύ μονοποικιλιακός, κατά της όντως συμπερίληψης, μεροληπτικός, μονόφρων, μονάντερος, και πάει λέγοντας. Πέφτεις στην ίδια σου την παγίδα κι αρχίζεις να περπατάς με τα χέρια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή