Εχει μία άλλους είδους σημειολογία η μεθαυριανή επέτειος. Είναι απόλυτη συνδεδεμένη με τη φύση. Λίγες μέρες μετά την εαρινή ισημερία, η έναρξη του αγώνα για την απελευθέρωση και την αναγέννηση του έθνους, συμπίπτει με την «αναγέννηση» του τοπίου. Πιστεύω εξάλλου ότι οι μεγάλες εθνικές ή θρησκευτικές γιορτές ορίζονται, έστω και υποσυνείδητα, από εμάς τους Ελληνες ως ενός είδους «αντανάκλασης» της φύσης. Είμαστε μια χώρα της άνοιξης και του καλοκαιριού. Γι’ αυτό θεωρούμε πιο «δική μας» γιορτή το Πάσχα. Και η κοίμηση της Θεοτόκου, τον Δεκαπενταύγουστο, είναι σαν να αποχαιρετάμε με τελετουργική μεγαλοπρέπεια το καλοκαίρι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή