Η Γραφή μας έχει επιβάλει τον τρόπο που οφείλουμε να σκεφτόμαστε. Ο Θεός που γράφεται στην Παλαιά Διαθήκη αποφάσισε να δημιουργήσει τον κόσμο και, κάθε φορά που δημιουργούσε μια μορφή, μια τάση, μια επιθυμία, μια επιδίωξη, καμάρωνε για το έργο του και αναφωνούσε «ό,τι καλόν» – «είναι ωραίο»! άρα, αν θέλουμε να εκτιμήσουμε τα έργα των ανθρώπων, πρέπει να δεχθούμε πως η πρώτη ενέργεια είναι μια κριτική πράξη, μια κριτική αντιμετώπιση. Αυτό που στην καθημερινότητα του πρακτικού μας βίου ονομάζουμε «κριτική» είναι δεύτερη ενέργεια. Εχει προηγηθεί η δημιουργία και η διατύπωση του δημιουργού πως αυτό που δημιούργησε είναι ωραίο, θετικό, ωφέλιμο, αναγκαίο, ακόμα και πρακτικά περιττό που, όμως, καλύπτει μια μας ανάγκη. Να χαρεί κανείς ένα έξοχο ηλιοβασίλεμα είναι τελείως διάφορο από τη φυσική ή όποια άλλη ανάγκη το γέννησε για να αναφωνήσει ένας δημιουργός την ικανοποίησή του για το έργο που έφερε στο φως της ιστορίας, των φυσικών νόμων και των αναγκών. Πρέπει να διαπιστώσει τους όρους που το δημιούργημα πληροί για να διατυπωθεί η θετική ή αρνητική μας κριτική αποτίμηση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή