Υβάν: «Στην πραγματικότητα, δεν αντέχω πια κανέναν ορθολογισμό. Ο,τι έφτιαξε τον κόσμο, ό,τι υπήρξε ωραίο και σπουδαίο στον κόσμο τούτο, δεν γεννήθηκε ποτέ απ’ τον ορθολογισμό» (σελ. 109). Η υποτιθέμενη αντιρασιοναλιστική αυτή στάση, διατυπωμένη από τον αδύναμο κρίκο μεταξύ των τριών συμμετεχόντων στο έργο, εκπηγάζει ασφαλώς από το προηγηθέν «θέατρο του παραλόγου». Επίσης ταιριάζει απόλυτα με τη μετανεωτερική συνθήκη σχετικοποίησης των πάντων. Μόνο που η Γιασμίνα Ρεζά δεν μένει εκεί. Φτάνει την κοινωνική της ανάλυση όσο μακριά χρειάζεται ώστε να δομήσει την ειρωνική, καυστική της αμφισβήτηση με ανθεκτικά υλικά, τόσο «λογικά» και καρτεσιανά που γίνεται περισσότερο ρασιοναλίστρια κι από τους ορθολογιστές! Η αντιστροφή γίνεται πλήρης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή