Method in his madness*

Σιγά μην άφηνε την ευκαιρία να παρελάσει! Ο πρόεδρος είναι γεννημένος για να παρελαύνει. Eχει ωραίο παράστημα, είναι γυμνασμένος και, όπως έχουμε καταλάβει όλοι πλέον, είναι και επιδειξιομανής. Δεν είναι φανερό από τον τρόπο που του αρέσει να ντύνεται με εφαρμοστά ρούχα τύπου κολάν; Ο πρόεδρος τρελαίνεται να είναι το κέντρο της προσοχής, να τον κοιτάζουν, να τον θαυμάζουν, να τον χειροκροτούν. Για την περίπτωσή του, ισχύει εκείνο που έχει πει η κόρη του Τέντι Ρούσβελτ για τον πατέρα της: «Ηθελε να είναι το μωρό σε κάθε βάφτιση, η νύφη σε κάθε γάμο και ο νεκρός σε κάθε κηδεία». Με τη διαφορά, βέβαια, ότι ο Στέφανος δεν είναι Τέντι Ρούσβελτ – για να είμαι ακριβής, εκτός από τον εγωκεντρισμό δεν έχουν κάτι άλλο κοινό. Αν ο Στέφανος δεν είχε γεννηθεί ευκατάστατος, στην Εκάλη, δεν έχω αμφιβολία ότι θα ήταν το είδος του κακομοίρη που ψάχνει τη φήμη μέσα από τηλεοπτικά σόου για ταλέντα γενικώς. Δεν συνιστά καμία έκπληξη επομένως ότι, μετά την ορκωμοσία του ως οπλίτη στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως, ο Στέφανος θα μετάσχει, καμαρωτός καμαρωτός, στην παρέλαση των νεοσυλλέκτων που γίνεται στη Θήβα. Για να είναι μια ολοκληρωμένη παράσταση, η παρωδία θητείας χρειάζεται ένα εντυπωσιακό, κατά προτίμηση μουσικοχορευτικό, φινάλε. Αν είχα εγώ τη σκηνοθετική επιμέλεια της παρωδίας, θα διάλεγα «Village People» ή «Bee Gees» για την υπόκρουση του φινάλε, αλλά και με την μπάντα του Πυροβολικού θα έχει γούστο…