Η οδός του μαρτυρίου

Οταν θυμάμαι με πόση μανία κόβει με το μαχαίρι του τον λαιμό ενός τραυματία που είναι πεσμένος στο πάτωμα (από το βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα ο ISIS για να διεκδικήσει την πατρότητα του εγκλήματος στο «Crocus City Hall» της Μόσχας), δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι την παραμικρή συμπόνια για το πρησμένο από το ξύλο μούτρο του τρομοκράτη, όπως τον παρουσίασαν οι ρωσικές Αρχές. Ούτε για το ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα ούτε για το κομμένο αφτί και το βγαλμένο μάτι του άλλου. Ολα αυτά και τα τρισχειρότερα που τους περιμένουν ήταν μέσα στο πρόγραμμα, εφόσον έπεφταν ζωντανοί στα χέρια των Ρώσων (οι «βαπτισμένες αρκούδες» του Λάιμπνιτς). Η απορία μου είναι πώς επέτρεψαν να τους συμβεί. Γιατί δεν αυτοκτόνησαν; Αλλο το στιγμιαίο «μαρτύριο» μιας έκρηξης που στέλνει το κεφάλι σου στο απέναντι οικόπεδο, τελείως διαφορετικό το μαρτύριο που περιμένει αυτούς. Δεν νομίζω ότι επέλεξαν αυτή τη συγκεκριμένη οδό μαρτυρίου. Κάτι πήγε στραβά στο σχέδιο διαφυγής τους, αν είχαν, επίσης ο Αλλάχ μάλλον κοιμόταν εκείνη την ώρα.