Θα θυμούνται για πάντα αυτή τη χαμένη ευκαιρία

Σε αυτή την αποτυχία, τεράστιες είναι οι ευθύνες και των ποδοσφαιριστών. Ναι των ίδιων ποδοσφαιριστών που αυτή τη φορά έφεραν την Εθνική πιο κοντά από κάθε άλλη την τελευταία δεκαετία σε μια μεγάλη διοργάνωση. Που στεναχωρήθηκαν περισσότερο από τον καθένα γι’ αυτόν τον αποκλεισμό, που έκλαιγαν στα αποδυτήρια, που θα κάνουν καιρό να το ξεπεράσουν και να συνέλθουν. Που σίγουρα θα χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο όταν θα βλέπουν τον Ιούνιο το Euro από τις τηλεοράσεις τους. Ομως όταν η σκόνη… κάτσει, τότε φαίνεται πως και εκείνοι δεν έπαιξαν σε έναν τελικό όπως πρέπει να παίζεις σε έναν τελικό. Εμοιαζαν να φοβούνται το λάθος, δεν πήραν ρίσκα, δεν ήταν δημιουργικοί, δεν πήγαν στον ένας εναντίον ενός. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ποδοσφαιριστές για τη διαδικασία των πέναλτι και για τη χαμένη πρόκριση σε αυτά. Μπορείς όμως να δεις ευθύνες στα προηγούμενα 120 αγωνιστικά λεπτά. Οχι σε δέκα, είκοσι, τριάντα. Αλλά σε 120 λεπτά οφείλεις, όταν είσαι καλύτερη ομάδα, τουλάχιστον να κάνεις τον αντίπαλο να το… νιώσει. Η Ελλάδα δεν το έκανε το βράδυ της Τρίτης. Και ο αποκλεισμός θα αφήσει τα σημάδια του πάνω της για πολύ καιρό. Μέχρι την επόμενη φορά που ελπίζουμε να είναι πετυχημένη.