Στο τέλος της ημέρας οι κυβερνήσεις κρίνονται και από την ποιότητα της καθημερινότητας των πολιτών. Εδώ νούμερο ένα πρόκληση για τη δική μας κυβέρνηση είναι η ανάσχεση των επενεργειών από την τρέχουσα ακρίβεια. Μια πρώτη γραμμή άμυνας είναι προφανώς η αύξηση του κατώτατου μισθού.

Οι πρωτοβουλίες όμως για τη συγκράτηση των τιμών και της υπεράσπισης του μέσου νοικοκυριού πρέπει να πολλαπλασιαστούν και να ενταχθούν σε ένα επείγον και επιτακτικό σχέδιο με ορίζοντα το καλοκαίρι. Μαζί με την απόκρουση των πληθωριστικών τάσεων που εξουθενώνουν τον πολίτη θα πρέπει να δοθεί βάση στην ασφάλεια των πόλεων αλλά και σε άλλες πλευρές της καθημερινότητας.

Η τελευταία καθορίζεται προφανώς από την αγοραστική δύναμη αλλά και σε πεδία όπως η στέγη, η ποιότητα της διαβίωσης – εδώ ας δούμε προσεκτικά τις μεταβολές της κλιματικής κρίσης –, από την παιδεία. Προφανώς στις επερχόμενες ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου θα μετρηθούν τα μεγάλα διλήμματα και στοιχήματα για την αρχιτεκτονική της Ευρώπης και εδώ θα προκριθεί και το είδος της εκπροσώπησης που και η χώρα μας θα έχει στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ολα αυτά όμως έχουν να κάνουν και με την καθημερινότητα, τον δυτικό τρόπο ζωής, τα κεκτημένα και τις αναπτυξιακές δυναμικές μιας κοινωνικής κινητικότητας που δεν πρέπει να δυσκολέψει. Το πορτοφόλι, το καλάθι του νοικοκυριού και το επίπεδο ζωής είναι κεντρικά, όχι μόνο για πώς κρίνονται τα κόμματα αλλά και το πώς κρίνεται ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα.