Κατά τη μετάβαση στο θέρος συνηθίζουμε να λέμε ότι χάνουμε μία ώρα, η οποία, υποτίθεται, μας επιστρέφεται την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου. Πρακτικά το θέμα της χαμένης ώρας δεν μας απασχολεί καθόλου. Ισως τις πρώτες μέρες μετά την αλλαγή να εκδηλώσουμε κάτι σαν μικρό jet lag – έχει έρθει η ώρα του φαγητού αλλά δεν πεινάς. Είναι όμως μία ευκαιρία να στοχαστούμε, έστω για λίγο, πάνω στο θέμα του χαμένου χρόνου. Ευτυχώς, όχι όπως ο Προυστ, που, «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», χρειάστηκε επτά τόμους. Αλλωστε δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε ποτέ στην έννοια του χαμένου χρόνου. Αυτό που εμείς θεωρούμε χασομέρι, για κάποιον άλλον είναι ψυχική ανάπαυση, δηλαδή χρόνος που αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ενοχοποιούμε την τεμπελιά, ως χαμένο χρόνο, όμως είναι ουσιαστικός χρόνος που αναλώνεται πάνω στο νόημα της ζωής, δηλαδή την απόλαυση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή