Γαλλία: σχολική βία και εθελοτυφλία

Στη Γαλλία, παραμελήθηκε (επίτηδες και δολίως) και, παρά τους τραυματισμούς και τους φόνους, υποβαθμίζεται συστηματικό το φαινόμενο της βίας στο σχολικό περιβάλλον: έτσι κι αλλιώς, εθελοτυφλούμε σε όλες τις ενδείξεις κοινωνικής διάλυσης. Να τι συμβαίνει εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες: οι καθηγητές φοβούνται μήπως ξεστομίσουν κάτι που προσβάλλει το Ισλάμ (σε τέτοια περίπτωση τα «παιδιά» μαζί με τους γονείς τους θα αντιδράσουν βιαίως)· οι μαθήτριες από μουσουλμανικές οικογένειες φοβούνται μήπως οι ομόθρησκοί τους –αγόρια και κορίτσια– τις θεωρήσουν ανεπαρκώς ευσεβείς και τους επιτεθούν (στο γαλλικό σχολείο ακούγεται πολύ ο χαρακτηρισμός «πουτάνα» για ανεπαρκώς ευσεβείς μουσουλμάνες). Στη βία του σχολείου προστίθεται η παραδοσιακή δράση των νταήδων που μεταφέρουν στο σχολικό περιβάλλον τις χειρονομίες των συμμοριών. Το φαινόμενο εμφανίζει καθημερινή συχνότητα και ενισχύεται από τη συμπεριφορά των γονέων των θυτών οι οποίοι υποδαυλίζουν και υπερασπίζονται τις βίαιες πράξεις των παιδιών τους. Εννοείται ότι, παραλλήλως, εκτυλίσσονται σωματικές και ψυχολογικές μορφές κακοποίησης, παρενόχλησης και διαδικτυακού εκφοβισμού για τις οποίες δεν μαθαίνουμε ποτέ τίποτα διότι τα παιδιά και οι καθηγητές δεν τολμούν να μιλήσουν. Εδώ πάντως αναφέρομαι περισσότερο στη βία που καταλήγει σε τραυματισμούς και φόνους: τούτη την εποχή, κάθε μέρα, ένα παιδί ή ένας καθηγητής μεταφέρεται στο νοσοκομείο· άλλοτε σε κώμα, άλλοτε όχι.