«Μέσα στη θήκη του οργάνου σου βλέπεις όλη την οικονομία»

Να ακούει το δίπλα τραπέζι ονόματα προπολεμικών ρεμπετών και απόψεις για τα παιξίματα από τους πολύ νέους Σπύρο Ζήση και Παναγιώτη Σικλαφίδη είναι ομολογουμένως παράξενο. Για όσους όμως ξέρουν τον Σπύρο και τον Παναγιώτη που εδώ και μερικά χρόνια αποτελούν τους Γιαγκίνηδες η εικόνα είναι απολύτως κανονική. Μόλις έχουν επιστρέψει από τα λάιβ τους στην Κύπρο και στις 19 Απριλίου έχουν ένα ακόμη στον Σταυρό του Νότου Plus. Είναι ξεχωριστοί στις εμφανίσεις τους, δυναμικοί μα και πιστοί στον τρόπο – για παράδειγμα δεν εγγράφονται σε εκείνους που κάνουν διασκευές και όπως μου λένε προτιμούν να βάζουν τον εαυτό τους στον ήχο και στα τραγούδια. Δεν παρασύρονται επίσης από ένα νεόκοπο ρεύμα που μπλέκει τα παραδοσιακά, τα νησιώτικα, τα τραγούδια της πόλης ή τα νεολαιικά απλώς για να κολακέψει ένα επίσης νέο και ετερόκλητο κοινό που διαμορφώνει μια νέα συναυλιακή τάση. Οι Γιαγκίνηδες έχουν φλόγα για τη δουλειά τους μα και σεβασμό και έναν κώδικα για όσα μας έχουν παραδοθεί αλλά και μια τόλμη για όσα καινούργια εκείνοι γράφουν.