Με τον αείμνηστο, τόσο πρόσφατα, μακαρίτη και εκλεκτό, καρδιακό φίλο Γιάννη Φέρτη ήμασταν σχεδόν συνομήλικοι. Επτά μήνες διαφορά, Σεπτέμβριο του 1937 εγώ, Απρίλιο του 1938 εκείνος. Σχεδόν κοινές πορείες – εγώ εισήλθα τον Σεπτέμβριο του 1957 στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον μέγα ιστορικό του θεάτρου Γιάννη Σιδέρη, ο Γιάννης ετοιμαζόταν κι εκείνος να ακολουθήσει τον δρόμο του θεάτρου, έδωσε εξετάσεις και έγινε δεκτός στο «αντίπαλον δέος», στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Από εκείνη την εποχή πορευόμαστε σχεδόν παράλληλα με τον Γιάννη Φέρτη, έχοντας κοινό δάσκαλο τον Σιδέρη, που δίδασκε και στις δύο σχολές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή