Πτυχώσεις ή η όψη του αεικίνητου

Με τα χρόνια, η τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας έγινε κάτι σαν εθνική μας μόστρα. Τι σημασία έχει που οι απαρχές της βρίσκονται στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936, με τον Χίτλερ στο γενικό πρόσταγμα; Πρώτη φορά έχω τόσο πολλά μαζεμένα και δεν με χωράει ο τόπος. Θα προσπαθήσω ωστόσο να σας μεταφέρω πώς τοποθετείται επί του θέματος ο Γιάννης Τσαρούχης, σε σειρά ομιλιών του το 1981 στη Χίο, από τον εκπληκτικό τόμο που κυκλοφόρησε πρόσφατα η Αγρα. Εξηγώντας την παντελή απουσία πορτρέτων και κάθε άλλη απεικονιστική απόπειρα πολιτών στην αρχαία ελληνική ζωγραφική και γλυπτική, ο Τσαρούχης επιστρατεύει το αυτονόητο. Οι αρχαίοι καλλιτέχνες είχαν ζητούμενο το απόλυτο κάλλος και τη θέωσή του εξού και αδιαφορούσαν πλήρως για τους ασουλούπωτους, ή τους καθημερινούς πρακτικούς ανθρώπους, αν προτιμάτε. Δεν έπαιζαν με το ενσταντανέ αλλά με την αιωνιότητα, τελεία και παύλα.