Tι βεβαιότητες κρατάμε στο τέλος της ζωής μας; Πώς αντιμετωπίζουμε τον θάνατο όταν μας πλησιάζει; Στο πρώτο επεισόδιο μιας νέας σειράς με αυτή τη θεματολογία, η Monde συνομιλεί με τον 72χρονο Κοντ-Σπονβίλ, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία το 1995 με τη «Μικρή πραγματεία περί μεγάλων αρετών» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Εξάντας). «Δεν αισθάνομαι αδύναμος, αλλά εύθραυστος», τονίζει. «Και δεν είναι το ίδιο. Είναι μια ευθραυστότητα που βιώνω πολύ γαλήνια. Μερικές φορές μάλιστα έχω την αίσθηση μιας υπέροχης ευθραυστότητας. Οσο πιο εύθραυστη είναι η ζωή, τόσο περισσότερο την προσέχεις, τόσο πιο πολύτιμη είναι. Υπάρχει ένα είδος ηδονισμού που εντείνεται με τη βέβαιη εγγύτητα του θανάτου. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος; Να πεθάνεις νέος. Ιδού λοιπόν: είμαι ήρεμος. Είμαι σίγουρος πως δεν θα πεθάνω νέος. Είμαι άτρωτος απέναντι στον πρόωρο θάνατο. Τα παιδιά μου, όχι. Ευτυχισμένος, έλεγε ο Επίκουρος, δεν είναι ο νέος, είναι ο γέρος που έζησε καλά. Γιατί όλα όσα έζησε μπορεί να τα βάλει στο “λιμάνι της μνήμης”. Ενώ οι νέοι έχουν να ζήσουν τη ζωή τους».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή