Οι θέσεις / διεκδικήσεις της Τουρκίας γύρω από τις γκρίζες ζώνες / νησιά είναι εντελώς αβάσιμες, έωλες. Τα νομικά κείμενα (Συνθήκες Λωζάννης, Παρισίων κ.λπ.) είναι σαφή. Η κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Αιγαίου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Στην τουρκική κυριαρχία, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923), παραμένουν «αι νήσοι αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλίων της ασιατικής ακτής» καθώς και οι Ιμβρος, Τένεδος και Λαγούσαι (άρθρο 12). Ενώ η Τουρκία παραιτείται «παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της Συνθήκης ορίων». Η δε Συνθήκη των Παρισίων (1947) ρητώς κατονομάζει τα Δωδεκάνησα (14) και «τας παρακειμένας νησίδας» ότι εκχωρούνται από την Ιταλία «εν πλήρει κυριαρχία εις την Ελλάδα». Παρά ταύτα, από το 1996 και μετά η Τουρκία έχει εγείρει και διευρύνει αξιώσεις για δήθεν νησιά «απροσδιόριστης κυριαρχίας» («γκρίζες ζώνες») αγνοώντας ή παρερμηνεύοντας τις Συνθήκες (αναφορά «παρακείμενες νήσοι» κ.λπ.).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή