To χθεσινό πρωτοφανές επεισόδιο βίας στη Βουλή, μεταξύ του ανεξάρτητου βουλευτή των «Σπαρτιατών» Κωνσταντίνου Φλώρου και του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Βασίλη Γραμμένου μόνο προβληματισμό μπορεί να προκαλέσει. Τα χρόνια που η Χρυσή Αυγή είχε θέση στα έδρανα με τη λεοντή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, τα επεισόδια ήταν αρκετά, όπως και οι προπηλακισμοί από τη μεριά της. Τότε οι οπαδοί της πανηγύριζαν που μια «ειλικρινής φωνή» ακουγόταν στην Εθνική Αντιπροσωπεία.

Την ίδια ώρα η τοξικότητα, η βία, ο κακοποιητικός λόγος κινδύνευε – λόγω ακριβώς της παρουσίας της – να κανονικοποιηθεί. Ευτυχώς η δικαστική έκβαση δεν επέτρεψε να ξαναδούμε τη ΧΑ στη Βουλή τουλάχιστον αυτοπροσώπως. Βλέπουμε όμως βουλευτές άλλων χώρων να δανείζονται τα ήθη της και τη βία να επιστρέφει και μάλιστα σε δημόσια θέα.

Η τάξη όμως στα κοινοβουλευτικά έδρανα δεν είναι μια έννοια τυπική. Είναι ουσιαστική και έχει να κάνει με τον σεβασμό στη δημοκρατία και στον κοινοβουλευτισμό. Ούτε ρινγκ είναι τα έδρανα, ούτε ρόλος και αποστολή των βουλευτών είναι οι καβγάδες και οι βιαιοπραγίες. Η πολιτική στα μάτια πολλών είναι σε απαξία. Η κοινωνία των πολιτών φαίνεται να είναι καχύποπτη απέναντι στο πολιτικό προσωπικό, το κομματικό επίσης φαινόμενο διανύει κρίση.

Επεισόδια βίας εντός Βουλής προσθέτουν στο «αντιπολιτικό ρεύμα». Η απομόνωσή τους, η εύρυθμη λειτουργία των θεσμών, η αυστηρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοια περιστατικά είναι προϋποθέσεις και αυτονόητες πράξεις προστασίας του δημοκρατικού κεκτημένου.