Περιμένοντας το καλοκαίρι

Πρωί στο μετρό της Ακρόπολης, πεζόδρομος Μακρυγιάννη. Τα γκρουπ των τουριστών περιμένουν με τα κινητά και τις φωτογραφικές μηχανές παρά πόδα. Καπέλα και νερά. Τσάντες και σανδάλια. Λες κάποιος Κινέζος να λιποθυμήσει από την ομορφιά (;) της πόλης όπως ο τουρίστας στην πρώτη σκηνή του «La Grande Bellezza» του Πάολο Σορεντίνο; Είμαστε τελικά μια φτωχούπολη με Ακρόπολη; Οπως η Ινδία είναι μια Νάπολι με πυρηνικά, όπως βιτριολικά λέει ένας ιταλός φίλος; Ή μια πόλη σε ανάπτυξη και πρόοδο που αξίζει να τη ζεις σε κάθε της γωνιά όπως επιτάσσουν οι οδηγοί πόλης;