Ακουσα στην εργασία μου έναν να λέει πως μεταξύ του σήμερα και της χούντας «υπάρχουν πολλά κοινά». Δεν ήταν μόνος του. Ημουν 8 χρονών όταν την 21η Απριλίου 1967 έξω από το σπίτι μας στο Παγκράτι περνούσαν τα τανκς. Ο πατέρας μου ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι και για να με καθησυχάσει μου είπε πως ο θόρυβος είναι από κάποια τρακτέρ που πάνε στο χωριό για δουλειές. Βγαίνοντας τον συνέλαβαν στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αυτό «το κοινό» δεν υπάρχει μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας. Στη δημοκρατία μπορεί να είσαι άνεργος, φτωχός, να πεινάς, να αισθάνεσαι ανασφάλεια για το αύριο, να ξενιτεύεσαι για να ζήσεις, δεν κινδυνεύεις όμως αντί του γαλατά το πρωί το κουδούνι σου να το χτυπήσει η Ασφάλεια. Σήμερα αυτοί που μιλούν για τη χούντα Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Καραμανλή, Σημίτη δεν κινδυνεύουν να τους σηκώσουν από το κρεβάτι για να τους «χώσουν» στη φυλακή. Γιατί αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας. Στις δικτατορίες δεν υπάρχουν Καρυστιανού. Στη δημοκρατία κανείς δεν θα σε φυλακίσει επειδή πιστεύεις άλλα απ’ όσα η κυβέρνησή σου πιστεύει. Ενώ και για να την αλλάξεις, αρκούν οι εκλογές. Δεν χρειάζεται καμία αιματοχυσία (Καρλ Πόπερ).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή