Ποιητική και συγχρόνως άκρως αλληγορική, η ταινία «Σαγιάτ Νόβα – Το χρώμα του ροδιού» (Sayat Nova / Nran Guyne, Σοβιετική Ενωση, 1968) του Σεργκέι Παρατζάνοφ (1924-1990) έχει πίσω της μια ολόκληρη ιστορία. Στην εποχή της λογοκρίθηκε, παρουσιάστηκε με νέο μοντάζ, μετονομάστηκε ως «Το χρώμα του ροδιού» και απαγορεύτηκε. Το ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Βαρτάνοφ «Tsvet armyanskoy zemli» (1969) που «εισχωρούσε» στο παρασκήνιο της ταινίας, κατασχέθηκε από τις Αρχές και τα πλάνα του θα επανεμφανίζονταν 20 χρόνια αργότερα στο ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Βαρτάνοφ «Parajanov: The Last Spring» (1992), το οποίο αποκωδικοποίησε τη μοναδική κινηματογραφική γλώσσα του «Σαγιάτ Νόβα» (που αργότερα θα εμφανιζόταν σε πολλές λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, εντύπων όπως τα «Sight and Sound», «Cahiers du Cinema» και «Time Out»).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή