Αβγό από παγόνι

Εδώ μπροστά, στον μεγάλο, ανοιχτό κήπο προσγειώνονται συχνά πέρδικες, σπουργίτια, μαυροπούλια, μια σουσουράδα με κιτρινόχρυση ουρά, περνούν ζεύγη δεκοχτούρες, ένας κοκκινολαίμης που έρχεται και χάνεται – είναι λογικό γιατί αυτό το σπίτι του λογιστή Σίμου Βαμπά βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού. Σπανίως κάθονται, για λίγο, περαστικά περιστέρια. Ομως, σήμερα, πρωί Μεγάλης Τρίτης, συνέβη το πιο αναπάντεχο. Ο Σίμος που είναι πενηντάρης, εσωστρεφής, τον ταλαιπωρούν ρευματικά και δεν βγαίνει συχνά απ’ το σπίτι, ακούει το πλατάγισμα μεγάλων φτερών, ενώ έκανε κάτι λογαριασμούς μέσα στο γραφείο, και βλέπει να προσγειώνεται βαριά, στο κέντρο του κήπου, ένα παγόνι. Σηκώνεται αργά, μουδιασμένος, απορημένος, πλησιάζει πλάγια στο μισάνοιχτο τζάμι και αρχίζει να παρατηρεί κρυφά το παγόνι που είναι προφανώς αρσενικό, με αστραφτερό, παθολογικό πρασινομπλέ στον λαιμό και στο στήθος. Φαντάζει μεγαλοπρεπές, με έξοχο λοφίο, μαύρο στην κοιλιά και τεράστια πρασινωπή ουρά που την κρατάει κλειστή. Στέκεται, ελέγχει τριγύρω, και μετά τσιμπολογάει κάτι κάτω, στο γρασίδι. Πρέπει να ήρθε από κάπου κοντά, ίσως απ’ τη φάρμα εκτροφής που υπάρχει εδώ παραπάνω, δίπλα στο φράγμα της Θέρμης, γιατί τα παγόνια δεν μπορούν να πετάξουν περισσότερο από εκατόν πενήντα μέτρα – ίσως όμως να δραπέτευσε κι από κανέναν κοντινό, ιδιωτικό κήπο.