Τελευταία πρόβα πριν το Πάσχα προχθές στο Θέατρο Αλσος. Ωραία πήγαινε το πράγμα, κάποια στιγμή όμως, σαν κάτι να κλωτσούσε, δεν βρίσκαμε τα πρόσωπα, ψάχναμε τις λέξεις, το αστείο ξεφούσκωνε πριν σχεδόν λεχθεί. Θέλαμε να βάλουμε έναν ήρωα στη σκηνή από σίριαλ που πριν χρόνια είχε μεγάλη επιτυχία και σκαλώσαμε στον λόγο. Τι πρέπει να πει που να τον θυμίζει; Για την εμφάνιση δεν υπήρχε θέμα, κόκκινο μοϊκάνα το μαλλί και στον ώμο μια σαύρα έτοιμος ο Λάζαρος, απ’ το «Είσαι το ταίρι μου». Αλλά η ατάκα; Ποια ήταν η ατάκα που θα μπορούσε στα μάτια του κοινού να τον αναστήσει; Προσπαθούσα να θυμηθώ αλλά μάταια. Και τότε ο ηθοποιός που θα τον παίξει, νεαρός και στη σκηνή κάπως δειλά. «Να προτείνω;» Κούνησα το κεφάλι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή