Οταν ανθίζουν οι νεραντζιές

Ηρθαν οι μέρες που ανθίζουν οι νεραντζιές, διαλύοντας κάθε τοξικότητα ή αρνητική σκέψη. Πότε πέρασε μια ολόκληρη χρονιά από το περσινό Πάσχα; Πάντα οι ίδιες σκέψεις, εμμονικές αναπολήσεις, ευχάριστες αναμνήσεις, κάποιες φορές, επώδυνες συγκρίσεις. Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει ξεκινήσει και προσπαθείς να μπεις στο κλίμα των ημερών. Δώρα για εκείνους που αγαπάς, το σαφάρι της λαμπάδας, πάντα σχολαστικό πρόγραμμα για να τα προλάβεις όλα. Δεν τα προλαβαίνεις ποτέ. Μόνο όσα θες πραγματικά. Ξέρεις ότι το Πάσχα πλησιάζει όταν αρχίζει η αναζήτηση στο πρόγραμμα της τηλεόρασης του «Ιησού από τη Ναζαρέτ». Κάθε χρόνο το ίδιο τελετουργικό. Ανεβάζεις την ένταση για να ακούσεις τη χαρακτηριστική μουσική των τίτλων. «Γιατί το βάζεις τόσο δυνατά;». «Απλά μου αρέσει». Ξέρεις πως λες ψέματα, στην πραγματικότητα επιχειρείς να πετύχεις προσομοίωση των παιδικών σου χρόνων. Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις τον εαυτό σου μικρό να χαζεύει τα ίδια πλάνα, να ξαναζεί τις ίδιες στιγμές. Και αυτό με έναν τρόπο σε καθησυχάζει. Ενα κρυφό παιχνίδι με τον χρόνο, προσωπικό τεστ αναμνήσεων, προσωρινό pause στο παρόν.