Η ετερογονία των σκοπών

Η ώρα της ισραηλινής επίθεσης στη Ράφα έφτασε, παρά τις διπλωματικές προσπάθειες που καταβλήθηκαν για να αποτραπεί. Τη στρατιωτική λογική που υπαγορεύει τη συγκεκριμένη επιχείρηση δεν είναι δύσκολο να την αντιληφθούμε: αν το Ισραήλ δεν εξουδετερώσει και τα τελευταία τάγματα της Χαμάς που εξακολουθούν να διατηρούν τη συγκρότησή τους, όλο το αίμα που έρρευσε θα έχει πάει άδικα. Από τη διεθνή εμπειρία με δικτατορικά ή αυταρχικά καθεστώτα τύπου Χαμάς, είναι γνωστό ότι, αν καταφέρουν να επιβιώσουν ακόμη και από μία δεινή στρατιωτική ήττα, γαντζώνονται πιο γερά από την εξουσία. Η ήττα και μάλιστα από έναν «προαιώνιο» και δαιμονοποιημένο εχθρό επιτρέπει στα καθεστώτα αυτά, εφόσον έχουν διατηρήσει την εξουσία μετά το τέλος του πολέμου, να εντείνουν τα καταπιεστικά μέτρα στο εσωτερικό και έτσι να ελέγξουν καλύτερα τους «αρμούς της εξουσίας», όπως έλεγε κάποιος παλιός πολιτικός. Θυμηθείτε, λ.χ., τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πώς, τελικά, κατέληξε να ενδυναμώσει το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ. Συνεπώς, όσοι ελπίζουν ότι η σφαγή θα αποφευχθεί ας εγκαταλείψουν τις ελπίδες τους.