Δουλοπρέπεια

Αχ, αυτός ο Μακρόν! Πόσο του αρέσει να παίζει τον παράγοντα, να τοποθετείται στο κέντρο των εξελίξεων, να αρθρώνει ατάκες που μένουν στην ιστορία («εγκεφαλικά νεκρό το ΝΑΤΟ», «πεθαίνει η Ευρώπη μας»), να χρησιμοποιεί τη μόρφωση και τη γοητεία του για να εμψυχώνει τους αδύναμους και να νουθετεί τους ισχυρούς, πάντα στο όνομα της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του κοινού καλού! Η προτίμησή του είναι οι δικτάτορες, τους οποίους πιστεύει ότι μπορεί να επαναφέρει στον ίσιο δρόμο. Το έκανε με τον Πούτιν, όταν στη διάρκεια πολύωρων τηλεφωνικών συνομιλιών τού εξέθετε τα ιδεώδη της Ευρώπης και την ανάγκη να τα συμμεριστεί η Ρωσία του Πούσκιν, του Ντοστογιέφσκι και του Γκόγκολ. Το κάνει τώρα με τον Σι, για τον οποίο πιστεύει ότι κατά βάθος είναι ένας καλός άνθρωπος που το μόνο που ζητάει είναι να μην κυβερνά μόνη της η Αμερική τον πλανήτη.