Το έαρ έχει ψυχαγωγική, φιλοσοφική και πρακτική ακόμη θέση στην ιστορία του ανθρώπου και της ιστορικής μνήμης. Ακόμη και στα αρχαιότερα και πρωτόγονα κείμενα της ανθρωπότητας η άνοιξη δεν ήταν απλά μια περίοδος του ετήσιου χρόνου. Είχε πάντα την αξία και την επιθυμία μιας ελπίδας, μιας ανανέωσης, μιας αλλαγής, μιας ανατροπής, μιας στροφής του βίου προς μια καλύτερη, ευνοϊκότερη, ελπιδοφόρα πρόσληψη της ουσίας του χρόνου, του τρόπου με τον οποίο πλέουμε μέσα στο κύμα του ωκεανού των στιγμών που αποτελούν την πραγματικότητα. Και  πραγματικότητα είναι και το σύνολο των αισθημάτων, των στοχασμών, των αποπειρών αλλαγής των συνθηκών μέσα στη ροή των στιγμών, των ωρών, της διαδοχής φωτός και σκότους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή