Η αγάπη ως άσκηση συγ-χώρεσης

Στον κόσμο μας μαίνονται πόλεμοι, είτε με πραγματικές ρουκέτες θανάτου είτε με τη δυνατότητα να εκμεταλλεύεται συστημικά ο ισχυρός τον αδύνατο· κι εμείς ζούμε με τον φόβο του ολέθρου ή του εξανδραποδισμού μας από το σύστημα. Κατανοώ πως είναι δύσκολο να σκεφτόμαστε την πνευματική ανέλιξή μας υπό αυτές τις αδυσώπητες συνθήκες της πραγματικής ζωής, την οποία ο Χάμπερμας ονομάζει βιόκοσμο (Lebenswelt), δηλαδή καθημερινότητα, που τη διαχειρίζονται ταχυδακτυλουργικά εις βάρος μας τα συστήματα της οικονομίας, δηλαδή οι τράπεζες, και της ψευδεπίγραφης δημοκρατίας, δηλαδή η αδικία. Αυτή η δυσοίωνη σκέψη αναδύεται εντός μου καθώς ησυχάζω. Ωστόσο, η ανησυχία υπάρχει διάχυτη γύρω μου· κόσμος βιαστικός, άνθρωποι ανάγωγοι απέναντι στον διπλανό ή σε όσους προηγούνται…