Είναι σαν να αλλάζει εντελώς το σκηνικό. Εντελώς όμως. Σαν να μιλάμε για άλλον τόπο. Εννοώ το πώς είναι ένας «δημοφιλής πασχαλινός προορισμός» πριν και αμέσως μετά τις διακοπές του Πάσχα. Μιλάω εκ πείρας αφού το νησί από το οποίο κατάγομαι, η Σύρος (Σύρα για τους ντόπιους), είναι ένας από αυτούς τους δημοφιλείς προορισμούς. Δηλαδή, δεν ήταν πάντα. Τα τελευταία χρόνια έγινε. Εως και τη δεκαετία του 1990 ήταν ένας τόπος που τον σνόμπαραν οι «εκδρομείς» και τους σνόμπαρε και αυτός. Δεν έχει τις σούπερ παραλίες, ούτε ταιριάζει απόλυτα με την κλασική κυκλαδίτικη καρτ ποστάλ, ούτε είναι αυτό που ο ποιητής περιγράφει ως «τα σπίτια πιο λευκά στου γλαυκού το γειτόνεμα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή