«Οταν  σκηνοθετώ, νιώθω ότι χειρίζομαι κούκλες· σαν να βρίσκομαι σε μια τεράστια σκηνή, έτοιμος να ανεβάσω την αυλαία. Μέσα μου χαμογελώ πονηρά, μειδίαμα που υπόσχεται πολλά διαφορετικά πράγματα. Γιατί όταν σηκώνω την κουρτίνα, είμαι βέβαιος ότι θα ξεχειλίσουν χιλιάδες συναισθήματα. Είναι τα συναισθήματα που διαμορφώνουν τον κινηματογράφο». Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 μέχρι τις μέρες μας, ο ισπανός σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ, που στις 25 Σεπτεμβρίου θα γίνει 75 χρόνων, έχει αποκτήσει το κύρος ενός από τους πιο εμπνευσμένους και συγχρόνως εμπορικούς σκηνοθέτες της Ευρώπης. Παρότι η καλλιτεχνική του έκφραση μπολιάστηκε μέσα στο «La movida madrilèna», ένα κίνημα της ισπανικής Αριστεράς σε μια εποχή που ο κύκλος του δικτάτορα Φράνκο έκλεινε στην πατρίδα του, ο Αλμοδόβαρ δεν θέλησε ποτέ να γίνει παπαγαλάκι της πολιτικής αλλά να μιλήσει για τον άνθρωπο. Τα κατάφερε και εξακολουθεί να τα καταφέρνει αναγνωρισμένος σε όλο τον πλανήτη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή