Ψάχνοντας το δίλημμα

Εναν μήνα πριν από τις κάλπες, δημοσκόποι και αναλυτές ακόμη ψάχνουν το δίλημμα. Το ερώτημα εκείνο που θα μπορούσε να κινητοποιήσει μαζικά την εκλογική βάση και να τη στείλει στα εκλογικά τμήματα ή να αποδειχθεί κρίσιμο για την τελική επιλογή. Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει, ούτε υπάρχουν βεβαιότητες ότι θα προκύψει τελικά κάποιο ισχυρό δίλημμα που θα καθορίσει και το αποτέλεσμα τη νύχτα της 9ης Ιουνίου. Τα διλήμματα, ωστόσο, που επιδιώκουν να αναδείξουν τα κομματικά επιτελεία – της πολιτικής σταθερότητας για την κυβερνητική πλευρά, της πολιτικής ανατροπής για τον αντιπολιτευτικό άξονα – δεν φαίνεται να συγκινούν το μεγάλο ακροατήριο. Οι μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης που έχουν ολοκληρωθεί ή «τρέχουν» αυτές τις ημέρες δεν καταγράφουν κάποια ιδιαίτερη τάση επιδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε κάποια έντονη τιμωρητική διάθεση. Πρόκειται για στοιχείο που μάλλον ευνοεί μια δυναμική μεγαλύτερης αποχής, αλλά σε κάθε περίπτωση μια κάλπη χωρίς ουσιαστικό δίλημμα κατά βάση ευνοεί την κυβέρνηση. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν βάλει αρκετά και διαφορετικά στοιχήματα καθ’ οδόν προς τις ευρωεκλογές, αλλά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο μοναδικός στόχος μπροστά στην επικείμενη αναμέτρηση είναι να μην εμφανιστεί η κυβέρνηση λαβωμένη. Τουλάχιστον να μην ανοίξουν πληγές στην εικόνα της που δεν επουλώνονται εύκολα και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα σκηνικό αμφισβήτησης. Ενα γαλάζιο 33% προβάλλεται σε όλους τους τόνους ως ασφαλές ποσοστό για να δείχνει η κατάσταση των πραγμάτων αμετάβλητη.