«Μια ιστορία φυγής» χαρακτήριζε ο πρόωρα χαμένος συγγραφέας (αλλά και κριτικός, δοκιμιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός) Χρήστος Βακαλόπουλος το βιωματικό και ίσως ωριμότερο έργο του Γραμμή του ορίζοντος. Γραμμένο το 1991 σε μια γλώσσα αφοριστική, γεμάτη ολοζώντανες εικόνες και υποβλητική σιωπή, με έντονη χρήση ποιητικής ειρωνείας και επαναλήψεων, με υπονομευτικό χιούμορ και ιδιότυπο ρυθμό, αφηγείται την ιστορία της Ρέας Φραντζή, η οποία στα 32 της βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή. Η Ρέα μόλις έχει χωρίσει – αλλά δεν ξέρει την αιτία – και καταφεύγει στην Πάτμο όπου ξεκινά τον απολογισμό της ζωής της. Η αναδρομή της εξελίσσεται στον αποχαιρετισμό μιας γενιάς που συνθηκολόγησε, μιας Αθήνας που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μιας Ελλάδας που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μιας κοινωνίας που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή