Πώς η τεχνητή νοημοσύνη διαβάζει τους αρχαίους παπύρους

Μικρά κομμάτια από κάρβουνο που δημιουργούν την εντύπωση ότι και μόνο ένα βλέμμα είναι αρκετό για να θρυμματιστούν. Τσακισμένα και τσαλακωμένα, χωρίς να μπορούν να παρομοιαστούν με οτιδήποτε γνωστό στην όψη, αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα – και άλυτα έως πρόσφατα – αρχαιολογικά μυστήρια. Μια ελάχιστη ρωγμή στην επιφάνεια του ενός στην αρχή, ένα και μοναδικό γράμμα – το Σ – στη συνέχεια και μία λέξη κατόπιν – πορφύρας – ήταν τα κλειδιά για να αρχίσουν να «μιλάνε». Και από απανθρακωμένοι και ανέγγιχτοι, οι πάπυροι του Ερκολάνο, της πόλης που όπως η Πομπηία, καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., μέρα με την ημέρα αποκαλύπτουν το περιεχόμενό τους, προσθέτοντας νέες, άγνωστες σελίδες, στην αρχαιολογική έρευνα, αλλά και πολύτιμο υλικό στους μελετητές της αρχαίας ελληνικής γραμματείας.