Eίναι σαν τα Βαλκάνια να ζήλεψαν που απομακρύνθηκαν τον τελευταίο καιρό οι προβολείς από την περιοχή και στράφηκαν σε άλλες εστίες έντασης, την Ουκρανία, τη Γάζα, την Ταϊβάν. Τώρα που «βαλκανοποιήθηκε» ο υπόλοιπος κόσμος, θέλουν να πάρουν κι εκείνα ένα μέρος της δόξας, θεωρούν ότι τους το χρωστάει η Ιστορία – η σταθερότητα και η ειρήνη δεν ήταν ποτέ το δυνατό τους σημείο.

Να λοιπόν που οι εθνικιστές επιστρέφουν στη Βόρεια Μακεδονία και δηλώνουν έτοιμοι να αμφισβητήσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τόσο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας όσο και τις σχέσεις της με την Ελλάδα. Να που ο πρωθυπουργός της Αλβανίας επιδιώκει με την αυριανή του ομιλία στην αλβανική διασπορά της Αθήνας να «απαντήσει» στην επιλογή του έλληνα Πρωθυπουργού να περιλάβει τον κρατούμενο Φρέντι Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του. Να που ο πρωθυπουργός της Σερβίας υπενθυμίζει σε όσους το είχαν λησμονήσει ότι η χώρα του δεν θα αναγνωρίσει ποτέ την ανεξαρτησία του Κοσόβου.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών γι’ αυτή την ένταση. Θα μπορούσε να έχει δείξει λιγότερη αδράνεια αναφορικά με τις εκκρεμότητες της Συμφωνίας των Πρεσπών. Θα μπορούσε να μην έχει κλιμακώσει την αντιπαράθεση με τα Τίρανα για τον Μπελέρη. Αλλά η πολιτική είναι σύνθετο πράγμα και οι επιλογές της διπλωματίας συνδέονται άμεσα με τις ισορροπίες στο εσωτερικό.

Σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα, η επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει μεθαύριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Αγκυρα αποτελεί μια άσκηση ψυχραιμίας και μετριοπάθειας. Ο έλληνας Πρωθυπουργός δεν άκουσε τους «σκληρούς» που του έλεγαν να αναβάλει την επίσκεψή του μετά την απόφαση του τούρκου προέδρου να μετατραπεί η Μονή της Χώρας σε τζαμί, καθώς αντελήφθη ότι η κίνηση του Ερντογάν έγινε για εσωτερική κατανάλωση. Αλλωστε, η Αθήνα θεωρεί ότι οι δίαυλοι επικοινωνίας πρέπει να παραμείνουν πάση θυσία ανοιχτοί και διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία ότι είναι έτοιμη να συζητήσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.

Να λοιπόν που ο ελληνοτουρκικός διάλογος μπορεί να λειτουργήσει ως οδηγός και για τις άλλες διενέξεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Γιατί η περιοχή δεν αντέχει άλλη βία.