Στα σκαλιά της Σχολής εκείνο τον μακρινό Σεπτέμβρη γεννηθήκαμε κι οι δυο. Μεσημεράκι φθινοπωρινό, έμπαινες καθώς έβγαινα από μέσα και μην ξέροντας ποιος να παραμερίσει σταθήκαμε αμήχανοι σαν μπροστά σ’ έναν καθρέφτη που έδειχνε το άλλο μας πρόσωπο. Κι αφού διαπιστώσαμε πως γνωριζόμαστε από χρόνια, πήγαμε στο στριμωγμένο στη στοά καφενεδάκι, ήπιαμε έναν τούρκικο, ανάψαμε τσιγάρο, εγώ ΠΑΛΛΑΣ εσύ ΚΑΡΕΛΛΙΑ και συνεχίσαμε μια κουβέντα, που δεν είχαμε ποτέ αρχίσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή