«Με την ελπίδα να κάμω κάτι καλύτερο και ελληνικό αργότερα». Η ιδιόχειρη σημείωση στο τέλος της πρώτης πράξης στην παρτιτούρα της όπερας «Γαλάτεια» έγραφε επίσης «Σεπτέμβριος, 1912 Παρίσι» και το όνομα του δημιουργού: Αιμίλιος Ριάδης. Ηταν η εποχή που ο γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1880 συνθέτης – γιος του αυστροούγγρου (με απώτερη ελληνική καταγωγή) φαρμακοποιού Heinrich Khu και της Αναστασίας Γρηγοριάδου-Νίνη – αναζητούσε τη διεθνή καταξίωση, χωρίς να ξεχνά την καταγωγή του και τον φόρο τιμής που ήθελε να αποτίσει.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή