Αν πρέπει κανείς να αξιολογήσει τις εξελίξεις στα τρία μέτωπα της εξωτερικής μας πολιτικής, ασφαλώς θα αναδείξει πρώτο εκείνο της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Αγκυρα. Οχι γιατί προέκυψε κάτι το εξαιρετικά σημαντικό, αλλά γιατί ακριβώς δεν προέκυψε κάτι το εξαιρετικά αρνητικό, κάτι που θα δυσχέραινε τις σχέσεις των δύο χωρών έπειτα από αυτή. «Καζάν-καζάν» χαρακτηρίζουν κάτι τέτοιες περιπτώσεις οι Τούρκοι, win-win λέμε εμείς στην εύανδρο Ηπειρο, ήτοι, νικητές και οι δύο, αφού δεν πλακώθηκαν, και αφού συμφώνησαν ότι έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα σιγά σιγά και με το μαλακό, κάτι θετικό μπορεί να προκύψει στο τέλος της ημέρας – αν ποτέ έρθει αυτή η ημέρα, γιατί δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή