Είναι εξαιρετικά δύσκολο, ίσως και λίγο άδικο, να προσπαθήσει κανείς να ασκήσει κριτική στην τελευταία ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα αμέσως μετά την πρώτη θέασή της. Το σίγουρο είναι ότι σε όλα της η «Megalopolis», που προβλήθηκε εντός συναγωνισμού την Πέμπτη το απόγευμα, είναι μια μεγάλη ταινία. Μεγάλη σε διάρκεια (πάνω από δυόμισι ώρες). Μεγάλη σε ιδέες. Μεγάλη σε φαντασία. Μεγάλη σε κινηματογραφικούς πειραματισμούς. Μεγάλη σε ντεκόρ. Μεγάλη στη θεματολογία της. Μεγάλη στη φιλοσοφία της. Mεγάλη σε μεγάλα ονόματα: Ανταμ Ντράιβερ, Ντάστιν Χόφμαν, Τζον Βόιτ, Σάια ΛαΜπέφ, Λόρενς Φίσμπερν. Μεγάλη ακόμα και στη… μεγαλομανία, την υπερβολή και την ανισότητά της. Ενας κινηματογραφικός Γαργαντούας, σαν αυτούς που έχουν σημαδέψει είτε θετικά είτε αρνητικά την καριέρα του 85χρονου αμερικανού σκηνοθέτη. Από τον «Νονό» και την «Αποκάλυψη τώρα!» (που το 1979 κέρδισε στο ίδιο αυτό Φεστιβάλ τον Χρυσό Φοίνικα) μέχρι το μιούζικαλ «Μια νύχτα ένας έρωτας» που μερικά χρόνια αργότερα επρόκειτο να σημάνει την καταστροφή του Κόπολα με τη χρεοκοπία των στούντιο Zoetrope.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή