Masterminds στο Δουβλίνο

Είκοσι χρόνια πριν έκανε το ποδοσφαιρικό του άλμα. Από τη Σοσιεδάδ, όπου αστέρι ήταν ο μετέπειτα Ερυθρόλευκος, Ντάρκο Κοβάτσεβιτς, έφυγε για τη Λίβερπουλ. Τον είχαμε δει στα ματς των «τσούρι ούρντιν» κόντρα στον Ολυμπιακό το 2003 για το Τσάμπιονς Λιγκ. Κανείς δεν φανταζόταν πως ο βάσκος εργάτης στη μεσαία γραμμή θα έκανε την Ευρώπη να παραμιλά. Τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Ο Τσάμπι Αλόνσο τα σάρωσε όλα. Πρώτα στο «Ανφιλντ» και μετά στην Μπάγερν και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Με την Εθνική Ισπανίας ανέβηκε στη στέγη του κόσμου. Ηταν ο καλύτερος στη θέση του. Μια ήρεμη δύναμη. Οταν αποφάσισε να γίνει προπονητής, λίγοι ήταν εκείνοι που τον πίστεψαν. Ανέβασε με την πρώτη τη δεύτερη ομάδα της Σοσιεδάδ στη Β’ Ισπανίας, αλλά απέτυχε να την κρατήσει. Αυτό δεν ενόχλησε καθόλου τη Λεβερκούζεν. Οι άνθρωποί της είχαν δει στο πρόσωπό του τον τεχνικό που θα τους οδηγούσε στην πολυπόθητη κορυφή. Η πρώτη χρονιά ήταν απλά καλή. Η έκτη θέση οδηγούσε στο Γιουρόπα Λιγκ. Το όνειρο της γερμανικής ομάδας ήταν να καταφέρει ό,τι και το 1988 όταν κόντρα στην Εσπανιόλ του Βαλβέρδε κατέκτησε το ΟΥΕΦΑ. Ενδιάμεσα έγινε φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ (2002) χάνοντας το τρόπαιο από τη Ρεάλ Μαδρίτης του Ζιντάν. Ο Βάσκος τα κατάφερε. Από «Νέβερκουζεν» (από το αγγλικό never=ποτέ) την έκανε πρωταθλήτρια Γερμανίας για πρώτη φορά στην ιστορία της. Τώρα είναι έτοιμος να της χαρίσει το δεύτερο ευρωπαϊκό της τρόπαιο.