Εσείς το παστινάκι πού το μάθατε;

Στη δεκαετία του 1960 (υποθέτω και του 1950) ήταν πολύ της μόδας τα λεγόμενα μπιμπελό που οι γαλλομαθείς, ή όποιοι επεδίωκαν να δείξουν ότι ήταν, τα έλεγαν και «μπιμπλό». Καθόριζαν, κατά κάποιον τρόπο, την αστική ταυτότητα ενός σπιτιού σε μία χώρα με πολύ υψηλά, ακόμη, ποσοστά αγροτικού πληθυσμού. Και, φυσικά, το είδος του μπιμπελό ταυτοποιούσε και την αισθητική ή το οικονομικό στάτους των ιδιοκτητών. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή η κλασική γύψινη βοσκοπούλα και ο «δίδυμός» της τσομπανάκος θεωρήθηκαν πολύ πασέ και αντικαταστάθηκαν από τα μουράνο. Μιλάμε για πολύ μουράνο. Πάπιες, χήνες, κύκνοι, κοκόρια, πεταλούδες, εξωτικά ψάρια και λοιπές φιγούρες αλλά και τασάκια γέμιζαν ασφυκτικά τα τραπεζάκια σαλονιού (και προκαλούσαν και ένα ψιλοάγχος). Και θυμάμαι μια επιθεώρηση του Ελεύθερου Θεάτρου που αναφερόταν σε εκείνες τις εποχές και όπου ακουγόταν η φράση «Εσείς τα μουράνο πού τα μάθατε;».